Większość ludzi gromadzi śmieci. No bo czy rzecz, którą już raz użyłeś i nie masz zamiaru z niej więcej skorzystać, a jedynie przekładasz ją z kąta w kąt, ewentualnie próbujesz zamienić w podstawkę pod kwiatek nie jest śmieciem? Tylko jakiś dziwny sentyment nie pozwala Ci się z nią rozstać…

Jeśli uczyłaś się lub uczysz języka obcego, zapewne masz w swoim domu sporo takich śmieci – to są Twoje stare notatki. Ja sama w pełni świadomie przyczyniam się do regularnego zaśmiecania domów moich studentów… co jakiś czas proszę ich jednak, by się na chwilę zatrzymali i pochylili nad swoimi skarbami.

Zastanawiasz się, dlaczego?

Primo – żeby utrwalić materiał, trzeba go powtórzyć. Czasem wystarczy raz, czasem 10 razy, jednak powtórki są nieodzowne. Jeśli się z tym nie zgadzasz, napisz „NIE!” w komentarzu.

Secundo – przeglądając notatki, możesz na własne oczy zobaczyć, ile się już nauczyłeś. Dość często słyszę, że student nie widzi u siebie postępów, mimo że one są – musisz tylko jakoś je zmierzyć! Być może kiedy zobaczysz te stosy papieru pełnego przyswojonej przez Ciebie wiedzy, w końcu uwierzysz w to, że posuwasz się do przodu.

Tertio – warto stworzyć wokół siebie trochę wolnej przestrzeni. Papier gromadzi kurz, luźne kartki łatwo się rozsypują i nieestetycznie wyglądają na półce, a poza tym ciągle masz wrażenie, że masz jakieś zaległe sprawy do załatwienia. Całkiem jak byś pracowała w urzędzie…

Jak się do tego zabrać?

Wbrew pozorom technika powtarzania jest dość istotna. Jeśli położysz przed sobą stosik kartek o grubości encyklopedii PWN, szybko dojdziesz do wniosku, że to ponad Twoje siły.

Moja rada jest taka – ustal częstotliwość powtórek (np. raz w tygodniu, przed spotkaniem z lektorem) i wyciągnij JEDNĄ kartkę ze spodu kupki. Powtarzam – jedną. Następnie uzbrój się w kolorowy zakreślacz. Przelatując wzrokiem tekst powtarzaj na głos słowa, których nie pamiętasz jeszcze zbyt dobrze – jeśli któreś szczególnie Ci się podoba, ułóż z nim zdanie, zapisz je w notatniku czy na karteczce, którą przykleisz na lustrze. Zaznacz markerem te słowa, których nie umiesz, a CHCIAŁABYŚ SIĘ NAUCZYĆ. Pamiętaj tylko o jednej ważnej rzeczy – ustaw sobie limit słów, które chcesz wypisać z danej strony – w przeciwnym wypadku znów ustawisz sobie poprzeczkę zbyt wysoko i w rezultacie upadniesz pod ciężarem zadania.

Według mnie 5-10 wyrazów to takie optimum, ale wszystko zależy od:

a) Twoich zdolności i ambicji

b) tego, na ile dany materiał jest dla Ciebie przydatny.

Jeśli jest to tekst, który mógłby by Ci się bardzo przydać na przykład w życiu zawodowym, poświęć mu więcej uwagi. Jeśli nie, weź z niego to, co najlepsze, a reszty się bezlitośnie pozbądź!

W tym miejscu mogłabym zakończyć ten artykuł, ale chcę Cię jeszcze namówić na małe szaleństwo.

W związku z tym, że cały czas powtarzam, że nauka języka obcego ma być przyjemnością i zabawą, warto celebrować każdy kroczek do przodu. Te powtórki to cudowna okazja, by celebracja odbywała się regularnie. W mojej szalonej wyobraźni powstało już kilka scenariuszy tego, jak ja pozbywałabym się swoich „śmieci” (a czasem faktycznie tak robię). Oto one:

1) Podrzyj kartkę ze słówkami na kawałki, podskocz do góry i z radosnym okrzykiem obrzuć się jej strzępkami, jak by to było confetti.

2) Przygotuj kąpiel z bąbelkami i, popijając szampana, zrób z kartki papierowy model Titanica, po czym zamień się w groźną górę lodową i… resztę historii już znasz.

3) Urządź sobie mini ognisko, w starym kubku, na balkonie. Zapach palonego papieru jeszcze długo będzie Ci przypominał o Twoich postępach 🙂